Mandala 2002 Szczecin

Mandala for World Peace, Poland 2002, Szczecin Książnica Pomorska
28 września - 5 października 2002
 

 












Dzięki życzliwości Czcigodnego Tengi Rinpocze, który jako opat klasztoru Benczen oddelegował swoich uczniów do Szczecina, w hallu Książnicy Pomorskiej powstała mandala Czerwonego Czenrezika (tyb. Gjalła Gjamtso). W ramach wydarzenia "Mandala for World Peace, Poland 2002", w intencji światowego pokoju, wykonali ją dwaj mnisi: Tsundru Zangpo i Rinczen Namgjal. Czcigodny Tenga Rinpocze jest jednym z największych mistrzów buddyzmu tybetańskiego, a mnisi z jego klasztoru słyną z niebywałego kunsztu także w sztuce sypania mandali.

Mająca swój starożytny rodowód sztuka usypywania mandali to istotny element buddyjskiej tradycji i żywy przykład ginącej kultury narodu tybetańskiego. Jest uniwersalnym symbolem i praktyką mające na celu pomnażanie światowego pokoju i osłabianie negatywnych sił Wszechświata. Zgodnie z buddyjskimi naukami wzmacnia także pozytywne aspekty umysłu i usuwa te destrukcyjne. Mandala Czerwonego Czenrezika uosabia dwie fundamentalne dla buddyzmu cnoty: współczucie i miłującą dobroć.

Uroczyste rozpoczęcie imprezy odbyło się w sobotę 28 września w południe. Następnie, ciężko pracując po kilkanaście godzin dziennie, mnisi przez blisko tydzień tworzyli mandalę, by pracę zakończyć w piątek 4 października przed południem.

Uroczyste zakończenie ceremonii miało miejsce 5 października o godzinie 12.00. Wtedy to mnisi udali się na Wały Chrobrego, gdzie piasek z mandali trafił do Odry, z intencją by całe nagromadzone podczas tworzenia mandali dobro rozprzestrzeniło się po całym świecie i przyniosło pożytek wszystkim czującym istotom.

Gościem honorowym wydarzenia była Pani Barbara Labuda, minister z Kancelarii Prezydenta RP.



MANDALA

Sanskrycki termin mandala (tyb. Dkyil 'khor) oznacza dosłownie "koło", "krąg" - jak i "okrąg", "orszak", "otoczenie". W kontekście buddyjskim słowo to obejmuje oba znaczenia, odnosi się bowiem do okrągłego diagramu, w którym znajdują się bóstwa i ich świty. Mandala przedstawia świętą krainę, z reguły niebiański pałac, zawierający symbole i wizerunki, które opisują różne aspekty oświeconej, psychofizycznej obecności buddy oraz odnoszą się do rozmaitych buddyjskich pojęć i nauk. J. Ś. Dalajlama wyjaśnia, że obraz mandali jest "niezwykle głęboki, gdyż medytowanie nad nim stanowi antidotum, błyskawicznie usuwające to - również najbardziej ukryte skłonności - co przeszkadza w osiągnięciu wyzwolenia i wszechwiedzy". "Przeszkody dla wyzwolenia i wszechwiedzy" - to dwa rodzaje mentalnych splamień, które stają na drodze do osiągnięcia stanu buddy. Mandala reprezentuje więc oświecony umysł wolny od jakichkolwiek przeszkód i w kontekście praktyki tantrycznej stanowi potężny symbol stanu, który próbuje osiągnąć medytujący.

Mandale z reguły składają się z kilku współśrodkowych okręgów wpisanych w kwadrat, otoczony jeszcze jednym kołem. Pośrodku każdego z boków znajduje się brama - główna od strony wschodniej - wiodąca do centralnego pałacu najważniejszego bóstwa, który to pałac wygląda jak tradycyjna, czworościenna świątynia indyjska. Mandale są skomplikowanymi, widzianymi z góry planami pałacu; zewnętrzne ściany i bogato zdobione tantrycznymi symbolami portale często leżą jednak płasko. Struktura mandali symbolizuje zarówno naturę rzeczywistości, jak i właściwości oświeconego umysłu. Obraz dobyty z pustej natury umysłu mocą kreatywnej wizualizacji, przywoływać ma postawy i zrozumienie odpowiadające jego wewnętrznej, symbolicznej strukturze.

Środek mandali symbolizuje sanktuarium głównego bóstwa i stanowi święte centrum całego wizerunku. Istnieją niezliczone warianty mandali: niektóre proste z jednym bóstwem, inne bardziej skomplikowane - z setkami bóstw, pomocników, mitycznych stworzeń, symboli i krajobrazów. Wszystkie mają graficznie przedstawiać stan oświecenia - ów pałac jest bowiem tworem umysłu buddy. W swej wędrówce ku oświeceniu bodhisattwa gromadzi wielką zasługę i rozwija mądrość, które pozwalają mu z czasem tworzyć "krainy buddy", będące emanacjami jego świadomości.

Mandale przedstawiają więc krainy rozmaitych bóstw, a ich elementy odpowiedają mitologii i atrybutom głównej postaci. W mandali Buddy Medycyny (Sangje Menla) znajdziemy dla przykładu wiele ziół i lekarstw, gdyż budda ten związany jest z uzdrawianiem. W pismach mahajany Mandziuśri uosabia mądrość, dlatego w jego mandali pojawiają się sutry Doskonałości Mądrości oraz miecz wiedzy, odcinający ignorancję. Jednocześnie podkreśla się, że prezentowane w madali wizerunki nie mają statusu ontologicznego. Symbolizują właściwości, które próbuje rozwinąć w sobie medytujący, i mają stanowić wzór mentalnego przeobrażenia - nie posiadają jednak samoistnego bytu. Dotyczy to również demonów i gniewnych bóstw, które reprezentują aspekty ludzkiej świadomości, przekształcane poprzez medytację w odpowiednie cnoty.

Niektóre mandale przedstawiają buddów w rozmaitych emanacjach, jako groźne bóstwa opiekuńcze, wielkich nauczycieli czy bodhisatwów. Dla praktykującego tantrę mandala stanowi schemat duchowego przeobrażenia: centralne bóstwo symbolizuje stan oświecenia, który próbuje osiągnąć adept, a poszczególne elementy pałacu wskazują na najważniejsze cechy owego oświeconego stanu. Gniewne bóstwa wyobrażają negatywne emocje - takie jak gniew, nienawiść, pożadanie czy niewiedza - przekształcone w oświecony umysł buddy. Zdobiące diagram symbole odnoszą się do ważnych doktryn, mitów, bóstw itd. stanowiących część wyidealizowanego świata tantry, w którym nie ma nawet śladu dualistycznego myślenia, a samsara i nirwana są całkowicie nierozdzielne. Mandala przedstawia więc zjednoczenie mikrokosmosu (człowieka) z makrokosmosem, który dla nieoświeconego umysłu ma naturę samsary, lecz po usunięciu wszelkich błędnych rozróżnień w oświeconym stanie niedualności, jawi się jako doskonałe wyobrażenie stanu buddy.



Proces powstawania Mandali

Ceremonia Otwarcia. 28.09.2002.
Zanim mnisi przystąpią do usypywania, śpiewają i recytują mantry błogosławiąc w ten sposób miejsce, w którym ma powstać mandala.









Szkicowanie Planu Mandali. 28.09.2002.
Po ceremonii otwarcia, mnisi przystępują do szkicowania planu mandali. To bardzo wymagająca praca oparta na niezmiennej geometrii przedstawianej w starożytnych, świętych księgach.







Usypywanie Mandali.
Podczas procesu tworzenia, mnisi przesypują miliony ziarenek piasku używając do tego tradycyjnych metalowych lejków zwanych chakpur. Ukończona mandala mierzy w przybliżeniu dwa metry średnicy, a usypanie jej zabiera od trzech dni do tygodnia.

30.09.2002.
           





           
















01.10.2002.
           








 02.10.2002.






 03.10.2002.













 04.10.2002.











 
Mnisi: Tsundru Zangpo i Rinczen Namgjal ukończyli usypywanie mandali Czerwonego Czenrezika (Gjalła Gjamtso) 4.10.2002 o godzinie 10.12.

Niszczenie Mandali. 05.10.2002.
Po zakończeniu usypywania mandali mnisi przeprowadzają ceremonie poświęcenia, w której proszą o dalsze błogosławieństwa bóstw mandali.
Podczas ceremonii zakończenia mnisi niszczą mandalę zmiatając kolorowy piasek, co symbolizuje nietrwałość wszystkiego co istnieje. Piasek jest rozdawany zgromadzonym jako błogosławieństwo, które przyczynia się do poprawy ich zdrowia i usunięcia chorób. Często też piasek jest wysypywany do najbliższej rzeki z intencją by nagromadzone podczas tworzenia mandali dobro rozprzestrzeniło się po całym świecie i przyniosło pożytek wszystkim czującym istotom.










Zdjęcia: Lama Rinczen



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz